insan bazı heyecanları hiç kaybetmemeli.
heyecanladığı şeyleri ezbere almamaktan geçer bence bu da.
keşke bazı anları tık diye dondurup buzdolabına koyabilseydik.
mutlu olduğumuz her anıyı çözdürüp dondurup her seferinde aynı hazzı alabilseydik;
sanki her seferinde karnım çok açken fırından yeni çıkmış bir ekmeğin kokusunu alıyormuşum gibi,
hiç bıkmamacasına.
sevgilerimi saklayabilseydim keşke, sevdiklerimi de.
sevdiklerimde kalabilseydim keşke.
derken, bir varmış bir yokmuş
evvel zaman içinde unutmak insana en güzel çare olmuş...